Լինում է չի լինում, մի դյուցազուն երեխա է լինում ։Նա որոշում է ճանապարհորդել աշխարհով մեկ։Այդ տղան ճանապարհին տեսնում է մի խանութպան,ի որը վաճառում էր մի զույգ ոտնաման։Այդ տղան առնում է ոտնամաններ ու շարունակում ճանապարհորդությունը։Մի քիչ քայլելուց հետո տեսավ մի գառնարածի, որը գառներին քշում էր անտառներ արածելու։ Դյութազուն երեխան ասում է․
-Գառներին ինչո՞ւ ես քշում նրանց անտառ։
Գառնարածը պատասխանում է․
-Որովհետև ես չեմ ուզում, որ նրանք մորթվեն,- տխուր ասում է գառնարածը։
-Դե լավ,- ասաց տղան և շարունակեց իր ճանապարհը։Նա գնաց մի թագավորություն։Բոլորը ասում էին․«Կեցցե քաղցր ու ահարկու թագավորը, մեռնեմ նրա սրտին»։Այդ թագավորը պահում է մի առյուծ և մի կորյուն, որոնք կարծես կրակ հանեին իրենց բերանից։Նա գնաց ու գնաց և վերջապես հասավ նորից իր տուն։Եվ էլ երբեք չգնաց ճանապարհորդության։
Դավիթ Խադիշյան 